پارافیلیا یا اختلال پارافیلیک چیست؟
هرگونه تمایل جنسی شدید و مستمری که جایگزین میل جنسی و موجب تحریک تناسلی در فرد شود و خارج از چارچوب رابطه جنسی سالم باشد، پارافیلیا نامیده میشود. پارافیلیا یا اختلالات پارافیلیک در عملکرد جنسی فرد اختلالاتی بوجود می‌آورد و یا ارضای این تمایلات با آسیب به خود و دیگران همراه است. انواع اختلالات پارافیلیک
اختلالات پارافیلیک به چند گروه طبقه‌بندی می‌شوند، از جمله:
- اختلال تماشاگری. (مشاهده مخفیانه دیگران حین فعالیت‌های خصوصی)
- اختلال نمایشگری. (نمایش نواحی تناسلی)
- اختلال مالش‌دوستی. (لمس یا مالش فردی ناراضی)
- اختلال آزارخواهی جنسی. (تحمل تحقیر، به بند کشیده شدن یا شکنجه شدن)
- اختلال آزارگری جنسی. (اعمال تحقیر، به بند کشیدن یا شکنجه کردن)
- اختلال بچه‌بازی. (توجه جنسی به کودکان)
- اختلال یادگارخواهی. (استعمال اشیاء بی‌جان یا توجه بسیار خاص به نواحی.غیرتناسلی بدن)
- اختلال مبدل‌پوشی. (اقدام به مبدل پوشی محرک جنسی)
اختلالاتی که در اینجا به معرفی آنها پرداختیم، در مقایسه با سایر اختلالات پارافیلیک شایع‌تر هستند. برخی از آنها دربرگیرنده اعمالی هستند که فرد برای ارضای جنسی خود انجام می‌دهد. برخی از این اختلالات به دلیل ماهیت زیان‌باری که دارند و ممکن است فرد مبتلا به آنها به دیگران نیز آسیب بزند از جمله اتهامات کیفری محسوب می‌شوند.
علل و عوامل خطر پارافیلی ( پارافیلیا ) چیست ؟
مسائل بیولوژیکی که تصور می شود عوامل خطر پارافیلیا هستند شامل برخی از تفاوت ها در فعالیت مغز در طول برانگیختگی جنسی و همچنین ساختار کلی مغز است. متخصصان سلامت روان دریافته‌اند که پدوفیل‌های مرد در تست‌های روانشناختی در مقایسه با مردانی که پدوفیل نیستند، دارای امتیاز هوشی پایین‌تری هستند. تحقیقات همچنین نشان داده است که آنها بدون توجه به توانایی‌های فکری و سبک‌های یادگیری، سابقه کسب نمرات پایین‌تری نسبت به همتایان غیر پدوفیلی خود در مدرسه دارند.
تعدادی نظریه روانشناختی در مورد چگونگی ایجاد پارافیلیا وجود دارد. برخی این اختلالات را مظهر رشد روانی – جنسی متوقف شده با رفتارهای پارافیلیک در دفاع از روان فرد در برابر اضطراب ( مکانیسم های دفاعی ) می دانند. برخی دیگر بر این باورند که پارافیلیا نتیجه تجربه‌های جنسی غیرعادی در اوایل زندگی که با ارگاسم تقویت می‌شوند. برخی این اختلالات را شکل دیگری از اختلال وسواس فکری – اجباری می دانند.
نظریه دیگری در مورد عوامل خطر پارافیلیا این است که آنها با مراحل رشد روانشناختی دوران کودکی مانند خلق و خو، شکل گیری رابطه اولیه، تکرار تروما و آسیب و اختلال در رشد جنسی مرتبط هستند. این عوامل به شرح زیر میباشتد :
1- خلق و خوی : تمایل به مهار یا کنترل نشدن بیش از حد با احساسات و رفتارها
2- شکل گیری زودهنگام رابطه : فقدان خودآگاهی پایدار، مشکل در مدیریت عواطف، در جستجوی گرفتن کمک و آرامش از دیگران.
3- تکرار تروما : افرادی که قربانی آزار جنسی یا سایر اشکال آزار جنسی هستند، به خصوص اگر در دوران کودکی اتفاق بیفتد، ممکن است با آزارگر همذات پنداری کنند که با قربانی کردن دیگران به نحوی، آنچه را که به آنها وارد شده است، نشان دهند. آنها همچنین ممکن است با آسیب رساندن به خود، آسیب را از بین ببرند.
4- اختلال در رشد تمایلات جنسی : الگوهای چیزی که لذت جنسی را به ارمغان می آورد در نوجوانی شکل می گیرد. افرادی که در خانواده‌ای بزرگ می‌شوند که از نظر جنسی بیش از حد آزادی دارند یا از نظر جنسی بازدارنده است، در معرض خطر بیشتری برای ابتلا به پارافیلیا هستند.
عوامل خطر خانواده برای ایجاد پارافیلیا عبارتند از : تعارض زیاد بین والدین یا نظارت کم والدین، عدم محبت مادر و به طور کلی عدم برخورد خوب والدین. افراد مبتلا به این اختلال در ایجاد و حفظ دوستان و سایر روابط با مشکل مواجه هستند.
علائم و نشانه های انحراف جنسی چیست ؟
در حالی که محرک جنسی مورد نظر برای فرد مبتلا به پارافیلیا به پارافیلیای خاص بستگی دارد، ویژگی های این بیماری اغلب بسیار مشابه است. به طور خاص، افراد مبتلا به انحراف جنسی تمایل دارند برانگیختگی توسط محرک را تجربه کنند تا منابع رایج‌تر علاقه جنسی را طرد یا تقریباً طرد کنند، مانند یک فرد جذاب با سن مشابه. شدت کشش جنسی می تواند آنقدر زیاد باشد که باعث ناراحتی شود. ماهیت غیرمعمول یا ممنوع پارافیلیا اغلب باعث علائم احساس گناه و ترس از مجازات می شود.
علائم پارافیلیا می‌تواند شامل دل مشغولی تا حد وسواس باشد که ممکن است در تلاش‌های فرد برای فکر کردن به چیزهای دیگر یا شرکت در فعالیت‌های جنسی متعارف تر با شریک مناسب دخالت کند. مبتلایان به پارافیلیا ممکن است افسردگی یا اضطرابی را تجربه کنند که با درگیر شدن در رفتار پارافیلیک به طور موقت از بین می‌رود و در نتیجه منجر به چرخه اعتیادمی شود. درمان پارافیلیا چیست ؟
مطالعات نشان داده‌اند که درمان تنها زمانی مؤثر است که فرد مبتلا به پارافیلی با انگیزه و متعهد به کنترل رفتار خود باشد و درمان هم باید مبتنی بر ترکیب روان درمانی و دارو درمانی باشد.
روان درمانی برای پارافیلیاها عموما درمان شناختی رفتاری جنسی (CBTS ) میباشد. تمرکز روان درمانی بر این است که به فرد مبتلا به پارافیلی کمک کند تا با توجیهات رفتاری خود آشنا شود و با آنها مبارزه کند، همچنین به فرد مبتلا به پارافیلیا در ایجاد همدلی با قربانی و تکنیک هایی برای کنترل تکانه های جنسی او آموزش هایی داده میشود. این روش درمانی رویکردی برای درمان مجرمان جنسی با استفاده از یک مدل پیشگیری از عود دارد که مشابه درمان افراد معتاد به مواد مخدر است. این رویکرد سعی می‌کند به فرد پارافیلیک کمک کند تا موقعیت‌هایی را پیش‌بینی کند که خطر اعمال جنسی را افزایش می دهد و راه‌هایی برای اجتناب یا پاسخ مؤثرتر به آن محرک‌ها پیدا می‌کند. افراد مبتلا به پارافیلیا همچنین ممکن است از آموزش مهارت های اجتماعی برای کمک به آنها در ایجاد روابط متقابل بهره مند شوند. همچنین کلینیک سلامت جنسی آموزش روابط جنسی بزرگسالان وتربیت جنسی ویژه والدین و کودکان.
داروهایی که تولید هورمون مردانه تستوسترون را سرکوب می کنند، فراوانی یا شدت میل جنسی را در پارافیل ها کاهش می دهند. مطالعات در مورد اثربخشی مهارکننده‌های انتخابی بازجذب سروتونین (SSRIs) در درمان پدوفیلی و سایر پارافیلیاها در یافته‌هایشان در مورد اثربخشی آنها متفاوت است. با این حال، SSRI ها ممکن است مکمل مفیدی برای درمان های دیگر باشند، زیرا تمایل به کاهش وسواس جنسی و تمایلات مرتبط با انحراف جنسی دارند و ممکن است به افزایش توانایی پارافیل برای کنترل تکانه های خود کمک کنند. نمونه هایی از داروهای SSRI عبارتند از فلوکستین ( پروزاک )، سرترالین ( زولوفت )، پاروکستین ( پاکسیل )، سیتالوپرام ( سلکسا )، اسیتالوپرام ( لکساپرو )، و ورتیوکستین ( ترینتلیکس ).
https://bahrampsychology.blog.ir
عالی